7 września 2007 (godz. 18:00) 
recital Romana Ziemlańskiego  pt. "Kolekcjoner Wspomnień"
koncert pt. "Okudżawa"

Recital "Kolekcjoner Wspomnień" autorstwa znakomitego kompozytora Romana Ziemlańskiego widzowie długo będą wspominać. Koncert był poświęcony pamięci wielkiego poety i balladzisty - Bułatowi Okudżawie. Oprócz piosenek autorstwa Bułata Okudżawy, zebrana publicznosć usłyszała kilka faktów dotyczących jego życia, a także piosenki autorstwa Romana Ziemlańskiego. Po głównej części recitalu, na życzenie publiczności pan Roman Ziemlański zagrał i zaśpiewał jeszcze kilka utworów Bułata Okudżawy.
Zapraszamy do zapoznania się z sylwetką Bułata Okudżawy oraz informacjami o recitalu i o jego twórcy.

Katarzyna Walichnowska

Kiedy odchodzi zwykły szary człowiek, pozostawia po sobie wspomnienie i żałobę w sercach najbliższych. Bywają jednak szczególne, nadzwyczajne osoby, które obdarowywały innych tym, czego często nie można opisać słowami. Mam tu na myśli aktorów, poetów, pisarzy, muzyków.. Gdy oni odchodzą, pozostaje po nich jakaś nieprawdopodobna pustka. Pustka, której już nigdy nikomu nie da się zapełnić. Niestety, w ostatnich latach, odeszło ich tak wielu...tak wielu... Gdy znika nagle z naszego życia taka właśnie piękna, twórcza osobowość, niepowtarzalna artystyczna indywidualność, opłakujemy nie tylko odejście konkretnego człowieka, lecz wszystko co sobą reprezentował, czym do nas przemawiał i czym nas wzruszał. 
Taka właśnie pustka została po Bułacie Okudżawie - tym bardzo szczególnym bardzie naszych czasów. Ten poeta i pieśniarz przemawiał do nas tą jakąś nieuchwytną tęsknotą - do czego, za czym...? Chyba za życiem lepszym, łatwiejszym, weselszym. Tyle tej jakiejś nostalgii w jego tekstach, melodiach. Choć w dzisiejszych "zmodernizowanych" czasach nostalgia stanowczo wychodzi z mody, na pewno jeszcze długo będą brzmiały te Jego "rozdzierające dusze" akordy. Czy to na łonie natury, wokół romantycznych ognisk, czy też w najzwyklejszych domach, najzwyklejszych ludzi.
Bo chyba jednak ciągle nam potrzeba tej bułatowej dumki. Zadumy nad życiem, poetyckiej refleksji, sentymentalnego smętku, ale też i buntu. Dopóki będziemy odczuwać taką potrzebę, Bułat Okudżawa zostanie wśród nas, będzie trwał... Niech więc ta strona przypomni nam tego wielkiego człowieka o łagodnym spojrzeniu, a jego ciepły głos, niech rozgrzeje nasze serca...

BIOGRAFIA

Bułat Okudżawa na scenie (fot. I. Karimov) 

Bułat Szałwowicz Okudżawa (ros. Булат Шалвович Окуджава), urodził się 9 maja  1924 roku w Moskwie. Rosyjski poeta, prozaik, pieśniarz, kompozytor ballad, pieśni lirycznych i satyrycznych, dramaturg. Był synem Ormianki i Gruzina. Jego rodziców spotkał los podobny wielu ludziom żyjącym w epoce terroru stalinowskiego. Ojciec został rozstrzelany w 1937 roku, natomiast matka skazana na dziesięć lat w obozie (łącznie spędziła 18 lat w łagrze, czyli w Poprawczym Obozie Pracy). Razem z bratem wychowywał się u babki. Był to trudny czas i trudne warunki życiowe. Po okresie „wielkiej czystki”, naznaczony stygmatem wroga ludu starał się o zaufanie władzy. W wieku 18 lat przerwał naukę i podjął, jako „ochotnik”, służbę wojskową. W 1942 roku został wysłany na front. Po zakończeniu wojny był pracownikiem fizycznym, zaliczył eksternistycznie pozostałe klasy szkoły średniej i rozpoczął studia na wydziale filologicznym uniwersytetu w Tbilisi. Wtedy też debiutował na łamach gazety Leninowski sztandar (Ленинское знамя). W 1950 roku, po ukończeniu studiów, rozpoczął pracę jako nauczyciel w wiejskiej szkole w okolicach Kaługi. Praca ta trwała 6 lat. Następnie współpracował z wydawnictwami i gazetami. Na fali odwilży wstąpił do partii. Po powrocie w 1956 roku matki z zesłania (została zrehabilitowana) powrócił do Moskwy. Tam też występował najpierw w gronie przyjaciół, później już publicznie. Od roku 1957 stał się popularnym autorem piosenek lirycznych i satyrycznych, wykonywanych przy akompaniamencie gitary. Z początku występował wspólnie z innymi rosyjskimi poetami: Bellą Achmaduliną, Jewgienijem Jewtuszenko i Andriejem Wozniesieńskim. Występował w kraju i za granicą (kilkakrotnie w Polsce).

Od tego momentu, w miarę zdobywania przez Okudżawę popularności, partia przyglądała się jego twórczości z rosnącą dezaprobatą, on natomiast coraz bardziej dystansował się wobec swoich wcześniejszych poglądów. Wreszcie został wykluczony z  partii za „postępowanie niegodne komunistycznego pisarza”. Nie mogąc mówić wprost o bieżących sprawach, pisał powieści historyczne (najczęściej osadzone w okresie XIX wieku), których bohaterami byli romantyczni buntownicy sprzeciwiający się tyranii. Walczyli oni na przegranej pozycji, będąc świadomi beznadziejności swego losu. Mimo to, bez wahania decydowali się poświęcić swe życie w imię wyznawanych wartości.

Największą sławę Okudżawa zdobył jako poeta i bard. Początkowo jego wiersze dostępne były tylko w „drugim obiegu”, powielane w wydawnictwach podziemnych, dopiero później artysta miał możliwość oficjalnego wykonywania swoich dzieł. W poezji Okudżawy dominuje klimat zadumy, smutku, refleksji nad ludzkim losem. Częstym motywem jest wojna, jednak bywa ona zazwyczaj jedynie tłem dla egzystencjalnych rozważań, najważniejszym tematem jest bowiem dramat jednostki zmagającej się z życiem. W utworach zauważalna jest też więź emocjonalna poety z Arbatem, starą moskiewską ulicą, na której w dzieciństwie mieszkał. Staje się ona symbolem, jednoznacznie utożsamianym z Okudżawą. Miejscem szarym, typowym, pełnym codziennych problemów zwykłych ludzi, a jednocześnie magicznym, mistycznym, pełnym tajemnic.

Swoją pierwszą płytę długogrającą wydał w Polsce (Gdy trębacz nad Krakowem swą złotą trąbkę wznosi...). Jest autorem wielu powieści, m.in.: Jeszcze pożyjesz (z czasów wojny, w której uczestniczył jako 17-letni ochotnik), Wędrówki dyletantów, Spotkanie z Bonapartem, Nieszczęsny Awrosimow (oparta na wydarzeniach z czasów powstania dekabrystów), Mersi, czyli przypadki Szypowa i Wędrówki pamięci. Jeszcze wszystko przed nami. Był też współscenarzystą filmu Wierność.

Szeregiem tomików poetyckich i utworami pieśniarskimi (Dopóki ziemia kręci się, Pierwsza miłość, Nie wierzcie piechocie, Znów buty, buty, buty, Piosenka o Arbacie) dał artystyczne świadectwo swoich czasów.

Bułat Okudżawa zmarł w Paryżu, 12 czerwca 1997 roku.

Małgorzata Lipińska
www.okudzawa.ovh.org

Bułatowi Okudżawie recital "Kolekcjoner Wspomnień" Roman Ziemlański

W latach 70-tych miałem zaszczyt współpracować ze Sławą Przybylską i Wojciechem Siemionem w spektaklu:"Związek Przyjacielski". Dzięki tym artystom poznałem osobiście Bułata Okudżawę. Pomyślałem wtedy, że jego poezje i muzyka muszą trwać wiecznie. Po latach wróciłem do pomysłu Wojciecha Siemiona i sam stworzyłem recital poświęcony temu wielkiemu artyście.
Kolekcjoner wspomnień to tytułowe hasło recitalu balladowego. Zawieszeni na przełomie wieków drżymy o jutro. Z niepokojem patrzymy na szerzący się terroryzm, na upadek ludzkich wartości, na bezwzględną walkę o władzę ale również o przetrwanie. Rodzi się w nas coraz większa tęsknota za lepszym światem, w głębi duszy marzymy o życiu tylko wśród ludzi życzliwych, uczciwych, kierujących się prawem miłości bliźniego. Kolekcjoner Wspomnień to miejsce, w którym ludzie są dla siebie dobrzy i mili, gdzie nie ma wojen i nienawiści, miejsce wiecznego pokoju. O takiej planecie marzył zapewne wielki humanista, słynny poeta i balladzista, propagator wszystkiego co sprzyja zjednoczeniu ludzkości w jedno dobro, o ludzkiej cywilizacji posiadającej jedno spólne szkarłatnie czyste serce - Bułat Okudżawa.
Wartości humanistyczno-kulturowe tak wyraziście zaznaczone w poezji Bułata Okudżawy to przede wszystkim pochwała zdrowej, czystej, niczym nie skażonej normalnej ludzkiej egzystencji. Okudżawa nawołuje do miłości człowieka do człowieka, wyśmiewa ludzką zazdrość, podłość i nienawiść. Bułat Okudżawa to bardzo znacząca postać w światowej kulturze muzycznej. Jego utwory - ballady weszły na stałe do "żelaznego" światowego repertuaru pieśni śpiewanych najczęściej z towarzyszeniem gitary klasycznej.
Recital wokalno - gitarowy, jak równiez niedawno nagrana płyta to przede wszystkim przekrój twórczości Mistrza Bułata. Nowe utwory jak i całe moje artystyczne przedsięwzięcie jest hołdem złożonym jednemu z najsłynniejszych artystów XX w.

Roman Ziemlański

ROMAN ZIEMLAŃSKI

Wirtuoz gitary, balladzista, kompozytor, aranżer. Koncertuje w kraju i za granicą (m. in. USA, Włochy, Szwecja, Rosja, Wielka Brytania, Niemcy, Austria). Jest cenionym kompozytorem i aranżerem, twórcą muzyki słynnych spektakli - "Msza wędrującego" wg Edwarda Stachury, "Misterium o Bogu Ukrytym" wg Karola Wojtyły - Jana Pawła II oraz muzyki teatralnej.
Jest laureatem licznych nagród na festiwalach krajowych i zagranicznych. Autor podręcznika "Gitara z nauczycielem i bez". Od wielu lat jest współtwórcą sukcesów artystycznych wybitnych postaci polskiej sceny muzycznej i teatralnej (wieloletnia współpraca ze Sławą Przybylską, Marią Fołtyn, Niną Andrycz, Anną Chodakowską, Haliną Frąckowiak, Marią Pomianowską, Wojciechem Siemionem, Jonaszem Koftą, Bogdanem Wrocławskim).
Od kilku lat współpracuje jako aranżer i felietonista ze znanym pismem gitarowym "Świat Gitary". Artysta jest również pomysłodawcą pierwszego w historii Warszawy salonu gitarowego "Gitara i jej przyjaciele". Jest konsultantem firmy Interklang w zakresie gitar klasycznych. Poza działalnością muzyczną pasją Romana Ziemlańskiego jest lutnictwo gitarowe (skonstruował mandologitarę i mandolinogitarę) oraz karate Shotokan, które trenuje pod okiem jednego z najwybitniejszych karateków młodego pokolenia Macieja Kawulskiego.